 |
|
|
Auteur: Jan de Vries
Datum: 28-11-2008 22:40
Een bijzonder vakantieverhaal.
Zonder veel ruchtbaarheid heeft er afgelopen zomer een Eribelle-treffen plaatsgevonden in Kroatië waar Veronique ook nog voorbij kwam.
Deze zomer besloten wij onze vakantie wederom door te brengen in Kroatië. Wolfgang en Karin Boehm uit Eltmann hadden ons een camping getipt op het schiereiland Peljesac in het zuiden van het land.
Zij zouden daar ook naar toe gaan. En zo stonden daar in september twee kleine Eribelles broederlijk naast elkaar op camping Nevio bij Orebic.
Vanaf de camping hadden wij een schitterend uitzicht over de Adriatische Zee. En dat was best wel spannend. Wij hadden van Veronique Huurdeman gehoord dat zij deze zomer haar vakantie op een cruiseschip door zou brengen in de zelfde periode dat wij daar waren. Zij zou daarbij ook Split aan doen. Elke dag tuurden wij de zee af of we ook een glimp van Veronique en Wiel konden opvangen. Dagelijks kwamen er wel twee cruiseschepen vlak voor de camping langs en ook verder op zee passeerden vele zeekastelen.
Maar hoe we ook zochten met verrekijkers, we zagen geen Veronique en ook geen Eribelle aan dek van een van de boten.
Jammer, het had ons treffen nog specialer gemaakt.
Gelukkig was er nog genoeg andere afleiding. Op de heenreis raakten we bijna betrokken bij een kettingbotsing op een veerboot. Om 100 km af te snijden besloten we de pont van het vasteland naar Peljesac te nemen. Dit was een vooroorlogs schip, waarbij de auto's achterstevoren aan dek gemanoeuvreerd moesten worden. Wij moesten met onze Eribelle wachten om als laatste aan boord te gaan. Dat was ons geluk. Een Duitse Mercedesrijder had problemen met het achteruitrijden in zijn auto met automaat. Met een grote klap ramde die auto drie andere auto's. Veel schade aan boord, maar geen gewonden en onze Eribelle was nog heel. Anderhalf uur later staken wij van wal naar het prachtige Peljesac.
Met onze Titanic II hebben we daar prachtige vaartochtjes gemaakt naar wel twintig eilandjes voor de kust bij het eiland Korcula. Daar waren prachtige strandjes en schitterende plekken om te snorkelen.
Ook hebben we een rondrit op het eiland Korcula gemaakt, o.a. naar de hoofdstad Korcula, ook wel "klein Dubrovnik" genoemd.
Wolfgang en Karin hebben mij nog weten te verleiden om boven mijzelf uit te stijgen. We hebben de berg Sv Ilija beklommen, 961 meter boven zee. Een martelgang over geitenpaden bij temperaturen boven de 30 graden. Het uitzicht was formidabel!.
Nadat Wolfgang en Karin na twee weken vertrokken waren werd het met dik twintig graden een stuk kouder. Na een week hebben we de kust naar het zuiden verder verkend. Daarbij ontdekten we het pittoresque Zuljana, gelegen aan een sprookjesachtige Bounty-baai.
De melodie van ons Eribellelied, geschreven door Karin, is afkomstig uit dat dorp. Toen ik die melodie in de plaatselijke kroeg neuriede, werd dat door de stamgasten luidkeels meegezongen. Prachtig!
Drie dagen later zijn we verder afgezakt naar het zuiden, naar camping Monika bij Molunat, een dorpje in het uiterste zuiden van Kroatië.
Van daar uit hebben we een uitstapje gemaakt naar de wondermooie stad Dubrovnik. In de laatste oorlog op de Balkan is die stad behoorlijk vernield door mortiergranaten van de Serviërs. De kapotte daken zijn weer allemaal hersteld, alleen verraden de velgekleurde dakpannen welke huizen nieuwe daken hebben gekregen. Bij de stad lagen verxhillende grote luxe cruise-schepen afgemeerd, maar weer geen Veronique.
Een dag later hebben we nog een dagtrip naar Montenegro gemaakt. Kamperen is daar nog bijzonder. Er zijn heel weinig campings en die er zijn zien er echt niet aantrekkelijk uit. Van andere kampeerders hoorden wij dat het ook niet echt veilig is, ook niet op de campings. Zigeuners maken het er vaak niet gezelliger op, die kloppen midden in de nacht op campers en caravans.
Het landschap is echter schitterend. De kust met de vele baaitjes en het bijzondere dorp Sveti Stefan op een schiereilandje, waarvan foto's in elke folder van Montenegro staan.
Het allermooiste was nog een rondrit door de bergen waarbij je vanaf een hoogte van 1000 meter uitkeek op de stad Kotor aan een fjordachtige baai, welke op de ranglijst staat van werelderfgoed. Jammer dat de ravijnen naast de parkeerplaatsen met uitzicht, vol met afval liggen.
De terugreis gaf weinig problemen. Alleen woedde er een zeer zware storm op de pas bij Sveti Rok ten noorden van Zadar. Met borden werd aangegeven dat het verboden was voor aanhangers, bussen, vrachtwagens en motorrijders. Die borden zag ik net te laat. Maar boven aangekomen met de toegestane snelheid van 40 km op de autoweg was ik toch wel blij dat er een kleine lage Eribelle aan de trekhaak hing.
De sneeuw op de Alpen vertelde ons dat de winter in aantocht is.
Na een gezellige tussenstop in Eltmann bij Karin en Wolfgang kwamen we na 4825 kilometer rijden, waarvan 4125 met de Eribelle weer veilig thuis.
Wat we al wisten is weer eens bevestigd: onze Eribelle is een geweldige caravan, ik heb haar dan ook een forse schouderklop gegeven..
Jan en Wietske
|
|
Reageer op dit bericht
|
|
Auteur: Véronique Huurdeman
Datum: 22-12-2008 13:32
De andere kant van het vakantieverhaal van Jan.....
Dit jaar werd mijn moeder, die gelukkig nog redelijk goed ter been is, 81 jaar. Wij vonden het met ons allen een leuk idee om, nu het nog kan, nog eens met de hele familie (3 generaties)op vakantie te gaan. Er werd gekozen voor een cruise naar Griekenland, niet alleen omdat het hotel dan met je meereist en je veel te zien krijgt, maar ook omdat nog niemand van ons ooit in Griekenland was geweest.
De reis begon met de vlucht naar Venetië, waar wij de volgende middag inscheepten op het Royal Caribbean cruiseschip “Splendour of the Seas”. We hadden, aan de achterzijde van het schip, 4 mooie cabins (met balkon) naast elkaar. Prachtig!
Omdat wij wisten dat Jan en Wietske en Wolfgang en Karin op dat moment met hun Eribelles in Kroatië op vakantie waren, hebben wij uiteraard op onze “zeedag” (de vaart van Venetië naar Pireaus/Athene) regelmatig op het bovenste dek naar de Kroatische kust staan turen om een glimp van hen op te kunnen vangen, maar helaas, we hebben geen enkele Eribelle kunnen ontwaren...
De eerste aanlegplaats van onze cruise was Piraeus, van waaruit wij een taxi namen naar het Akropolis en (aansluitend) naar Athene-stad. Het Akropolis was heel bijzonder, maar het was er zo bloed-bloedheet, dat we blij waren toen we weer naar beneden konden. Jammer, ik had het Akropolis graag nog wat uitgebreider willen bekijken, maar het was daar echt niet om uit te houden!
Van de andere plaatsen die we tijdens onze cruise aandeden vond ik Mykonos het hoogtepunt. Een geweldig mooi eiland, wel wat winderig (vandaar ook die bekende windmolens), maar beslist een aanrader.
Enfin, onze laatste stop vóór de thuishaven (Venetië) was Split in Kroatië. Jullie snappen het al, ook dáár hebben we tijdens het binnenvaren onze nekken verrekt om een spoor te kunnen ontwaren van Jan, Wietske, Wolfgang en Karin. Maar nee hoor...niemand te zien!
Eenmaal aan wal hebben we meteen een speurtocht naar hen ondernomen middels een bustoer door (de omgeving van) Split. Deze bustoer leidde ons ook langs een aantal campings en stranden, maar niets hoor, geen Eribelles, Jan, Wietske, Wolfgang of Karin!
Na de bustoer hebben we het centrum van Split bezocht (verrassend mooi, overigens!), maar ook daar geen bekende gezichten!
Onze cruise begon op zaterdagmiddag en eindigde precies een week later op zaterdagochtend.
In de tussenliggende periode bezochten we (met uitzondering van de zondag, onze “zeedag” van Venetië naar Piraeus) elke dag een andere haven/stad. ’s Nachts werd dan naar de volgende bestemming gevaren. Je kunt dus wel stellen dat we een hoop gezien hebben en een hoop indrukken hebben opgedaan.
Achteraf gezien moeten we zeggen dat, hoewel ons hotel met ons meereisde en hoe leuk en gezellig het ook was, wij cruisen een vermoeiende onderneming vinden.
Er was tijdens de cruise haast geen tijd voor ontspanning, immers als je aanlegt in een plaats, dan móet je (zin of geen zin) aan wal, want morgen ben je alweer ergens anders!
Je kunt uiteraard ook aan boord blijven; daar worden aan de lopende band ook allerhande activiteiten georganiseerd (bijv. kookcursussen, danslessen, schilderen, bingo, kaarten) en kun je gebruik maken van een groot aantal faciliteiten (diverse restaurants en bars, 2 zwembaden, fitness-centrum, fotograaf, kapper, massage, hardloopbaan, midget golf, klimmuur etc.).
Ook ’s avonds, na het avondeten op het schip, barst het van de activiteiten (ten minste 2 verschillende shows, karaoke, danswedstrijden, live-muziek in de diverse bars, discotheek enz.). Tja, en dat wil je natuurlijk allemaal meemaken...
Mijn moeder heeft de vakantie van haar leven gehad en ook wij hebben uiteraard genoten van dit geweldige en onvergetelijke avontuur.
Maar hoe prachtig het ook was, we verlangden toch regelmatig naar...de ontspanning en de rust van het kamperen met onze Eribelle!
|
|
Reageer op dit bericht
|
|
|
|
